سگ دوبرمن

سگ دوبرمن

سگ دوبِرمَن پینچِر (به انگلیسی: Doberman Pinscher) که به اختصار دوبرمن هم گفته می‌شود یکی از معروف‌ترین سگ‌های پرورش یافته به‌دست انسان است و از نظر تیز هوشی و هوشیاری شناخته شده‌است، غالبا" به عنوان سگ گارد یا سگ پلیس استفاده می‌شود. این سگ در سال ۱۹۸۰ توسط کارل فردریش لوئیس دوبرمن پرورش یافت.



تاریخچه سگ دوبرمن
یک دوبرمن پینچر در سال ۱۹۱۵ میلادی

دوبرمن پینچر برای اولین بار در سال ۱۸۹۰ در شهر آپلدا در ایالت تورینگن در آلمان توسط کارل فردریش لوئیس دوبرمن پرورش یافت.

لوئیس دوبرمن مسئولیت خطرناک جمع‌آوری مالیات را در شهر آپلدا بر عهده داشت و همچنین دسترسی به محل پرورش سگ‌های این شهر داشت و به نژادهای زیادی دسترسی داشت. هدف او بوجود آوردن نژادی برای محافظت در حین کا رکردن و جمع‌آوری مالیت در مقابل سارقان بود. سگ مورد نظر او ترکیبی از قدرت، وفاداری، هوش و درندگی بود.

بعدها فیلیپ گروئنینگ و اوتو گالر کارهای لویس دوبرمن را ادامه دادند تا به نژادی که امروز شاهد آن هستیم رسیدند.

پرورش دهندگان اعتقاد دارند که این نژاد از ترکیب نژداهای زیادی بوجود آمده که چندین مورد آن عبارتنداز:

the German Pinscher, the Beauceron, the Rottweiler, the Thuringian Sylvan Dog, the black Greyhound, the Great Dane, the Weimaraner, the German Shorthaired Pointer, the Manchester Terrier and the Old German Shepherd Dog

ترکیب دقیق از نژادهای استفاده شده امروزه ناشناخته‌است. تنها مدارک باقی‌مانده نشان از ترکیب دو نژاد تازی گری‌هوند و Terrier Manchester دارد. همچنین اعتقاد وسیعی وجود دارد که مخزن ژنی دوبرمن از ژرمن شپرد قدیمی نشات می‌گیرد.

کتابی با عنوان"The Dobermann Pinscher" نوشتهٔ Philip Greunig که در سال ۱۹۳۹ منتشر شده شامل مطالعات زیادی از چگونگی بوجود آمدن این نژاد است.

بیولوژی سگ دوبرمن : 

دوبرمن پینچر یکی از پرطرفدارترین نژادهای دست‌آموز سگ است و بسیار پرانرژی، هوشیار، بی‌باک، مطیع و مشکوک به غریبه‌ها اما با صاحب خود بامحبت، فرمانبردار و وفادار است. دوبرمن‌ها دیده‌بان و نگهبان خارق العاده‌ای هستند. همچنین در بسیاری از کشورها به دلیل وظایف اجتماعی که برعهده دارند یکی از شناخته شده‌ترین نژادهای سگ هستند. دوبرمن‌ها توانایی و استعداد خوبی در انجام اموری از جامله، ردیابی، دیده‌بانی، نگهبانی، امور پلیسی، امور نظامی، جستجو و نجات، کار درمانی و رقابت‌های فرمانپذیری و محافظت را دارا هستند.

اخیرا پرورش‌دهندگان با روش‌های نوین توانسته‌اند کیفیت این نژاد را بهتر کنند و آن را بسیار پرانرژی‌تر و مناسب برای زندگی با خانواده‌ها کنند. اگرچه در بسیاری موارد آن‌ها را در بیرون از خانه نگه‌داری می‌کنند اما نتایج نشان می‌دهد نگه‌داری دوبرمن در خانه بهتر است. دوبرمن بسیار حساس به سرما است و برای نگهداری در خارج از خانه خیلی مناسب نیستند. این نژاد احتیاج به ورزش روزانه و منظم دارد ولی پوشش کوتاهش به مراقبت کمی احتیاج دارد.
ویژگی‌ها
ظاهر
یک دوبرمن پینچر ماده

دوبرمن دارای بدنی متوسط با ساختار بدنی قوی و عضلانی با خطوطی زیبا و خوش‌نقش در بدن و ظاهری مغرورانه. این نژاد در ابتدا به عنوان سگ محافظت پرورش داده می‌شد؛ بنابراین نرها باید بدنی عضلانی و قوی داشته باشند. ماده‌ها لاغر تر هستند اما نباید دوکی شکل باشند.
اندزه و وزن

دوبرمن سگی با اندازهٔ بزرگ است. که قد آن در نرها ۶۶ تا ۷۲ سانتی‌متر و در ماده‌ها ۶۱ تا ۶۸ سانتی‌متر. بدن دوبرمن به شکل مربع است؛ قد آن‌ها با طول‌شان برابر است. و طول سر، گردن و پاها باید در تناسب با بدنشان باشد. آن‌ها بدنی عضلانی، ورزشی، با استقامت و پرسرعت دارند. نژاد اروپایی دوبرمن بزرگ‌تر از نژاد آمریکایی آن است.

وزن استانداری برای این نژاد تعریف نشده اما یک سگ مطلوب باید سایز مناسب برای آمیزش و چالاکی و استقامت داشته باشه به طور معمول وزن در نرها بین ۳۴ تا ۴۵ کیلوگرم و در ماده‌ها بین ۲۷ تا ۴۱ کیلوگرم هست.
رنگ‌بندی

دو رنگ کلی در این نژاد وجود دارد؛ یکی سیاه (B) و دیگری رنگ رقیق شده (D). امکان بوجود آمدن نه فنوتیپ متفاوت از دوبرمن وجود دارد: (BBDD, BBDd ,BbDD, BbDd, BBdd, Bbdd, bbDD, bbDd, bbdd)
نمونه‌ای از دوبرمن سیاه و آبی.

از این نه فنوتیپ چهار رنگ بدست می‌آید که شامل: سیاه، قرمز، آبی و حنایی می‌باشد. رنگ سنتی یا معمول‌ترین رنگ (رنگ مشکی یا مشکی با لکه‌های قهوه‌ای) زمانی درست می‌شود که هر دو ژن رنگ و رقیق شدگی حداقل یک الل چیره داشته باشند. مانند فنوتیپ‌های زیر: (BBDD, BBDd, BbDD or BbDd) رنگ قرمز یا قهوه‌ای زمانی پدید می‌آید که ژن رنگ سیاه دوتا الل چیره و ژن رقیق شدگی حداقل یک آلل چیره داشته باشد. مثل فنوتیپ‌های زیر: (bbDD, bbDd) رنگ آبی و حنایی تحت کنترل ژن رقیق‌شدگی هستند. در دوبرمن آبی، ژنِ رنگ حداقل داری یک الل چیره است و ژن رقیق شدگی داری دو الل چیره است مانند: (BBdd or Bbdd) رنگ حنایی (ایزابلا) نادرترین رنگ در این نژاد است و زمانی پدید می‌آید که تمامی الل‌ها چیره باشند: (bbdd) بنابراین رنگ آبی در دوبرمن، رقیق شدهٔ رنگ سیاه و رنک حنایی، رقیق شدهٔ رنگ قرمز است.

در سال ۱۹۷۶ یک دوبرمن ماده سفید متولد شد این حیوان رو با پسرش که سفید بود پیوند زدند و به این ترتیب نسل به نسل درون آمیزی کردند تا پرورش دهنگان توانستند این جهش بوجود آمده را ثابت کنند. برخی می‌گویند علت سفیدی این دوبرمن‌ها بیماری آلبینیسم است. دوبرمن سفید تقریباً به رنگ کرم به همراه چشمانی به رنگ آبی یخی است.


دم دوبرمن به طور طبیعی نسبتاً بلند است اما صاحبان این سگ دمشان را با جراحی کوتاه می‌کنند، که این عمل به فاصلهٔ چند روز بعد از تولد (عموماً ۲ تا ۷ روزگی) انجام می‌شود. این عمل قرن‌هاست که انجام می‌شود و حتی مربوط به قبل از بوجود آمدن دوبرمن به عنوان یک نژاد است. کوتاه کردن دم به این دلیل است که دم مانع کار حیوان نشود.[۱] اما این عمل اخیراً جزو بحث‌برانگیزترین موضوعات بوده‌است.[۲] بریدن دم دوبرمن از مهرهٔ دوم در کشورهای آمریکا، روسیه و ژاپن قانونی است. اما در بسیاری از کشورهای اروپایی و استرالیا این کار غیر قانونی و در بسیاری از کشورهای دیگر محدود شده‌است.
یک دوبرمن با کوش‌های طبیعی
گوش‌ها

دوبرمن پینچر به طور طبیعی گوش‌های افتاده دارد اما معمولاً گوش‌ها مانند دم تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند تا برای جهت یابی و انجام وظیفه به عنوان سگ گارد آماده باشد. این کار مانند جراحی دم در برخی کشورها غیر قانونی است. جراحی گوش‌ها معمولاً در سن ۷ تا ۹ هفتگی انجام می‌شود. جراحی‌هایی که بعدر از ۱۲ هفتگی انجام می‌شود معمولاً درصد پایینی از موفقیت در ایستاده بودن گوش‌ها دارند. بعضی از پرورش دهنگان ترجیح می‌دهند که این عمل را انجام ندهند به این دلیل که برای حیوان درناک است و بعضی اعتقاد دارند که در جهت یابی و هوشیاری حیوان اختلال ایجاد می‌کند.
خلق و خو

نژاد دوبرمن در اصل سگ کار است و برای آن پرورش می‌یابد اما در بین مردم، بیشتر با کلیشه‌هایی همچون وحشی و تهاجمی بودن شناخته می‌شود. در اصل آن‌ها را به عنوان سگ محافظ و مراقب پرورش می‌دهند و باید در نگاه هر کسی بزرگ، تهدیدآمیز، بی‌باک، جسور در دفاع از صاحب خود به نظر آید. اما در عین حال بسیار فرمان‌پذیر و مطیع نسبت به دستورهای صاحب خود است. این صفات باعث شده که دوبرمن سگ خوبی برای محافظت شخصی، سگ پلیس و جنگ باشد اگر چه این ویژگی‌ها باعث می‌شود که این نژاد قوانین همنشینی با انسان را خوب فرا نگیرد. اما پروش‌دهنگان جدید در طول سال‌ها توانسته‌اند از درنده‌خویی این سگ بکاهند و دوبرمن امروزی را به سگی هوشمندتر، تربیت‌پذیرتر و آرام‌تر تبدیل کنند. در واقع دوبرمن امروزی با توجه به اندازهٔ بدن و همین‌طور پوشش مناسب و کوتاهش، سگی ایده‌آل برای نگه‌داری در منزل هستند. دوبرمن جدید پرانرژی، مراقب، نترس و مطیع است.

آن‌ها به راحتی احترام و مراقبت نسبت به صاحب خود را یاد می‌گیرند، بنابراین سگی ایده‌آل برای محافظت هستند. آن‌ها به طور کلی با انسان‌ها و سگ‌های دیگر رابطهٔ خوبی دارند اما با این وجود در برخورد با غریبه‌ها رفتار پرخاشگرانه‌ای دارد. همچنین شواهد بسیار کمی وجود دارد که دوبرمن نسبت به صاحب خود پرخاشگر باشد.

شواهدی وجود دارد که دوبرمن پینچر شمال آمریکا آرامتر از نمونه اروپایی آن است و این به دلیل استراتژی تکثیر و پرورش آن‌ها در آمریکای شمال است. به خاطر این اختلاف استراتژی در تکثیر و پرورش نسل‌های متفاوت از دوبرمن دارای ویژگی‌های متفاوت هستند. همچنین گفته شده دوبرمن آمریکای شمالی نجیب‌تر با وفاتر و باهوش‌تر است.
هوش

اگرچه روش‌های محاسبهٔ هوش سگ‌ها متفاوت است و اغلب نتیجه‌های مختلفی به‌دست می‌آید اما در بسیاری از مطالعاتی که پیرامون سگ‌ها در مواردی همچون تربیت‌پذیری، فرمان‌برداری، هوش، روابط اجتماعی و ... انجام می‌شود، دوبرمن رتبه‌های بالا را به خود اختصاص داده‌است.

برای مثال، استندلی کورن، روان‌شناس، در کتاب هوش سگ‌ها دوبرمن را در رتبهٔ ۵ بهترین نژادهای سگ قرار داد. همچنین در دو مطالعه‌ای که در سال ۱۹۸۰ و ۱۹۸۵ انجام شد، دوبرمن رتبهٔ ۱ بهترین نژاد سگ را دریافت کرد. این رتبه براساس تربیت‌پذیری و فرمان‌بردای داده می‌شد.

درباره خشونت دوبرمن

براساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری، بین سال‌ّهای ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۸، تعداد افرادی که در نتیجهٔ حملهٔ دوبرمن پینچر زخمی یا کشته شده‌اند کمتر از افرادی است که توسط ژرمن شپرد، روت‌ویلر، گرگی و مالاموت بوده‌است.[۳][۴]
مشکلات سلامتی

به طور میانگین دوبرمن پینچر ۱۰ تا ۱۴ سال عمر می‌کند. بیماری‌های سرطانی در این نژاد به کررات دیده شده. بیماری‌های جدی و معمول این نژاد عبارتنداز:

    cervical vertebral instability
    prostatic disease
    dilated cardiomyopathy
    von Willebrand's disease

بیماری‌های غیر جدی و معمول این نژاد عبارتنداز :

    hypothyroidism
    hip dysplasia

مطالعات نشان داده که این نژاد بیش‌تر از سایر نژادها از بیماری‌های پروستات رنج می‌برد. مانند: عفونت‌های باکتری‌های پروستات، کیست پروستات ،benign hyperplasiaوprostatic adenocarcinoma

عقیم کردن حیوان می‌تواند این بیماری‌ها را کاهش دهد.

Dilated cardiomyopathy بزرگ‌ترین عامل مرگ در دوبرمن پینچر است. این بیماری در این نژاد بیش از سایر نژادها دیده می‌شود. بیش از ۴۰ درصد از تشخیص‌های این بیماری مربوط به این نژاد و ۱۳ درصد مربوط به نژاد جرمن شپرد است. این بیماری در اکثر موارد کشنده‌است و در ۵۰ درصد از موارد مرگ ناگهانی و ناشناخته را به همراه دارد.